حفاظت از سازه هاي دريايي دور از ساحل (كه اهميت خاصي براي اقتصاد كشور دارند) در برابر خوردگي معمولا به روش حفاظت كاتدي آندهاي فداشونده صورت مي پذيرد. در اين روش، آندهاي فداشونده در نقاط مختلفي از سازه دريايي نصب مي شوند تا آن را مورد حفاظت قرار دهند. «موقعيت نصب آندها در سازه براي ارايه حفاظت مورد نياز»، مساله اي است كه مورد توجه بسياري از مهندسان است و تا به امروز بر مبناي قواعد تجربي انجام مي شود. چه بسا در روشهاي متداول طراحي در بسياري از نقاط سازه حفاظتي بيش از اندازه و در نقاطي كمبود پتانسيل حفاظتي به وجود مي آيد. از اين رو ارايه روشي سيستماتيك براي آنكه بتواند براي هر چيدمان آند، سازه را از نظر حفاظتي تحليل كند و نيز بتواند به صورت خودكار اولا حفاظت كامل سازه مورد نظر را تامين كند و ثانيا هزينه چنين حفاظتي را به حداقل برساند، يكي از نيازهاي اساسي در صنايع دريايي و هدف اين تحقيق است. آنچه در اين مقاله مي آيد ارايه روش الگوريتم ژنتيك به منظور طراحي خودكار سيستم حفاظت كاتدي و بهينه سازي چيدمان آندها بر روي سازه هاي دريايي است. ارزيابي حفاظت سازه، املاك شايستگي هر يك از طراحها، منظور شده است. براي ارزيابي حفاظت، سازه دريايي و مجموعه آندهاي روي آن و الكتروليت اطراف به صورت مجموعه اي يكپارچه، مدلسازي و به روش اجزاي محدود تحليل مي شود. با به كارگيري الگوريتم ژنتيك، به تدريج نسلهاي بهتري از طرحهاي حفاظت كاتدي ايجاد مي شود. طرحي كه حفاظت كامل را ايجاد و كمترين هزينه را داشته باشد،‌ به عنوان طرح برگزيده بهينه معرفي مي شود. براي نشان دادن قابليتهاي الگوريتم دو مثال حل شده است.

http://sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/52013860104.pdf